Wie nu een schaatsspeciaalzaak binnenloopt kan niet meer voorstellen hoe dat 50 jaar geleden was. Bij de ijzerzaak of fietsenwinkel kocht je een paar Friese doorlopers. Veel keuze was er niet, behalve in maten en de keuze of je bandjes of leren riempjes wilde. In vroeger tijden had iedere stad wel een schaatsenmaker, maar later bleven alleen de grote merken over.
Na de komst van de noor was het voor velen gedaan met de houten schaats. Iedereen moest en zou op de schaats met de vaste schoen.
Trouwe houtjes
Toch zijn er nog steeds mensen die met veel plezier op de oude degelijke onderbindschaats rijden. De laatste ijsperioden van winter 2016/2017 troffen we er weer een paar. Martin van Amstel uit Amsterdam is er een van. We laten hem zelf aan het woord. “Toen ik vijftien, zestien jaar was moest ik natuurlijk ook indruk op de meiden maken, dus een paar ‘stalen noren’ aangeschaft van mijn krantenwijk geld. Jaren heb ik gereden met afgeknepen voorvoeten en instabiele enkels, tot ik er de brui aan gaf en een paar ‘houten noren’ onder mijn voeten bond. Met een paar goed passende stevige schoenen op de houtjes was ik de hemel te rijk! Na jaren als karikatuur rond gereden te hebben dacht ik: ik moet het toch weer eens proberen. Ik nam mijn oude vikings en stopte voor de zekerheid mijn houtjes in mijn rugzak. Geheel alleen op weg naar de Ronde Hoep, een mooi poldertje bij Ouderkerk. In die jaren lag er elke winter overal ijs. In de buurt van een mij, tot dan toe, niet bekend gemaal zakte ik door het ijs. Het lukte mij een aantal minuten niet om uit het wak te komen. Toen kwam ik, inmiddels aardig in paniek, op het idee om mijn houtjes uit mijn rugzak te halen. En met de scherpe achterkanten heb ik mij uit het wak weten te trekken. U begrijpt dat ik nooit of te nimmer meer op iets anders rijd dan op mijn trouwe houtjes!
Leuk verhaal. Ook ik ben eens door het ijs gezakt. Met mijn houtjes aan. Gelukkig was het vlakbij de kant. Maar daar aangekomen, kon ik met één ruk met schaatsen losmaken. Ik schaats nog steeds met veel plezier op zowel de houten als de huidige kunststof exemplaren. Wel jammer dat die houten exemplaren in mijn maat nergens meer te koop zijn.
Zie ook: https://www.eduardbekker.nl/weblog/2018/2018_03_10
Ook ik heb vaak op houtjes geschaatst. Niet met laarzen en dikke sokken of twee paar dikke sokken zoals mijn opa maar…. Op blote voeten!!! De houtjes onder mijn blote voeten gebonden! Natuurlijk had ik meestal ijskoude blote voeten en stijve, verdoofde tenen die helemaal roodgekleurd waren door de kou! Het was geweldig om te ervaren en om te zien, die ijskoude blote voeten met rode tenen en die oude houtjes! Twee uur lang kon ik zonder problemen op blote voeten met houtjes schaatsen. En wanneer de zon scheen zelfs wel de hele middag op die houtjes met blote voeten op het prachtige natuur ijs van de sloten rondom ons huis totdat de zon onder ging.
Heel vaak schaatste ik hele middagen op blote voeten met houtjes! Maar een paar keer had ik tintelende tenen. Doe het maar niet op blote voeten wanneer het kouder is dan -3C tot -4C, dan bevriezen je tenen! Probeer het gewoon eens!
Leuk verhaal, mooie herinneringen!